Για τον αξέχαστο συνάδερφο, συνεργάτη και φίλο, Μανώλη Βασιλογιαννάκη .
Δεν ήκανες Μανώλη μου σε τόυτονε τον τόπο
κι ήφυγες για να μη θωρείς τα μάτια των αθρώπω ;
Και γιάντα δε μας το λεγες ίντα χεις στο μυαλό σου
να ψάξω όλο το Ντουνιά να βρω το φάρμακο σου …
Κι αν ήφυγες Μανώλη εσύ επόμεινε μια μάνα
σαφί στα αυτιά τζης να γροικά τς Ανάστασης καμπάνα !
Κι ένα κοπέλι επόμεινε με τη δική ντου μάνα
για να περάσουνε μαζί του μισεμού το δράμα …
Κι αν ήφυγες από παέ και πήγες σ άλλον τόπο
πάλι καλό εσκέφτηκες να κάμεις των αθρώπω ..
Ακόμη κι αν σε θάψανε και μπήκες μες στο χώμα
είσαι Μανώλη αζωντανός γιατί σαι σ άλλο σώμα !
Δελημπαλταδάκης Γεώργιος